پیام رسان (Bitchat) که فعلاً در مرحله آزمایش است، می تواند خطرات جدی اجتماعی فرهنگی و امنیتی ایجاد کند و چالش بسیار جدی موضوع امنیت کشور باشد و در عین حال به طور رمز نگاری شده و بدون نیاز به اینترنت فقط از طریق نودها و شبکه mash و با ابزار بلوتوث می تواند تا شعاع حداکثر 300 متر ارتباط مشترکان را پوشش دهد و این ابزار می تواند در جاهایی که اینترنت نیست یا در حوادث طبیعی سیل و زلزله و یا در کویر می تواند کاربردی جدی داشته باشد.
این اپلیکیشن (Bitchat) توسط Jack Dorsey بنیان‌گذار شبکه ایکس توییتر سابق، عرضه شده، یک پیام‌رسان مبتنی بر شبکه مش بلوتوث است که کارکرد اصلی آن بدین صورت است: بدون نیاز به اینترنت یا شبکه سلولی؛ پیام‌ها از طریق بلوتوث با استفاده از شبکه مش (mesh) بین دستگاه‌ها منتقل می‌شوند.
هدفش ایجاد ارتباط امن، بدون سرور مرکزی، بدون حساب کاربری، و با حفظ حریم خصوصی است.
محدوده مؤثر آن ادعا می‌شود تا حدود ۳۰۰ متر یا بیشتر در وضعیت ایده‌آل باشد البته با استفاده از دستگاه‌های میانی که پیام‌ها را رله می‌کنند.
هنوز در مرحله بتا بوده و برخی کارشناسان هشدار داده‌اند که هنوز برای استفاده حیاتی یا حساس به‌طور کامل بررسی نشده است.
ویژگی‌های کلیدی
بدون شماره تلفن، ایمیل یا شناسه کاربری: برای ثبت‌نام یا ورود نیاز ندارد.
رمزنگاری انتها به انتها (End-to-End Encryption): برای حفظ حریم خصوصی.
با استفاده از شبکه مش بلوتوث (Bluetooth Low Energy Mesh): پیام‌ها می‌توانند از دستگاهی به دستگاه دیگر منتقل شوند تا برد مؤثر افزایش یابد.
کاربردهای خاص: در شرایطی که اینترنت یا سلولار قابل‌دسترس نیست مثلاً در فستیوال‌ها، مناطق حادثه‌زده، یا مکان‌هایی با قطع ارتباط.
نکات مهم و چالش‌ها
اگرچه ایده جذاب است، اما هنوز اثبات شده، کامل نیست و برخی ریسک‌ها وجود دارد؛ به‌عنوان مثال اتک‌ها، اطمینان از تحویل پیام در مناطق کم استفاده، و ارزیابی امنیتی کامل.
این مدل بیشتر برای شرایط خاص است تا جایگزین همیشگی پیام‌رسان‌های دارای اینترنت؛ یعنی وقتی کاربران و دستگاه‌ها نزدیک به هم باشند، کارکرد بهتری دارد. یعنی در مجموعه ای بسته مثل دانشگاهها می تواند کاربردی ارزانتر داشته باشد.
هنوز زمان عرضه عمومی کامل یا تأیید شده ندارد یا محدودیت‌هایی در دسترسی وجود دارد.
