سیره سلف صالح در پیاده روی اربعین
شیخ محمد انبوهی گیلانی (۱۲۸۵-۱۳۶۲ هجری قمری) از جمله علمایی بود که در مناسبت‌های مختلف، از جمله اربعین امام حسین (علیه السلام)، به پیاده روی عتبات عالیات پایبند بود. ایشان در اواخر عمر شریفشان، پس از نابینایی و نزدیک شدن به اربعین امام حسین (علیه السلام)، تصمیم به پیاده روی گرفتند. وقتی خانواده‌شان از قصد ایشان برای پیاده روی به کربلا مطلع شدند، به ایشان گفتند: «پدر، امسال بینایی خود را از دست داده‌اید و پیاده روی برای شما دشوار شده است!» سیدالشهدا (علیه السلام) شما را به خاطر پیاده نرفتن معذور می‌دارد و ما شما را با ماشین به زیارت امام حسین (علیه السلام) می‌بریم!
وقتی شیخ این را شنید، به آنها گفت: «چطور می‌توانم امسال نروم؟ امسال برای من یک امتحان است!» منصفانه نیست که امسال به دلیل از دست دادن بینایی‌ام، پیاده‌روی به سمت کربلا را ترک کنم. من ده‌ها بار و سال های متوالی پیاده رفته‌ام و زیارت اربعین سیدالشهداء‌علیه السلام را هیچگاه ترک نکرده ام . حالا اگر پیاده‌روی به سمت کربلا را ترک کنم، در مقابل سیدالشهدا علیه السلام شرمنده خواهم شد، زیرا به دلیل از دست دادن بینایی‌ام این آیین مقدس را ترک کرده‌ام. این کار توجیه‌پذیر نیست. الحمدلله من می‌توانم راه بروم و سختی‌های راه را تحمل کنم. درست است که منِ قاصد را نمی‌بینم، اما مقصود که مرا می بیند! این کمترین چیزی است که می‌توانم به مولا و سرورم، کعبه آزادگان، اباعبدالله الحسین علیه السلام تقدیم کنم… ️
خداوند ما و شما را از کسانی قرار دهد که راه سیدالشهدا علیه السلام را دنبال می‌کنند و در مسیر او هستند تا به فوز عظیم دست یابیم.
