رئیس شورای عالی مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی، با اشاره به جایگاه والای پیامبر اکرم(ص) در تاریخ اسلام، ایشان را مظهر رحمت و بزرگواری برای همه انسان‌ها و حتی موجودات دانست و تأکید کرد که بازگشت به سیره نبوی(ص) تنها راه رهایی امت اسلامی از وضعیت کنونی است.
مولوی اسحاق مدنی، رئیس شورای عالی مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی در وبینار چهارم سی‌ونهمین کنفرانس وحدت اسلامی اظهار داشت:خداوند کریم در قرآن می‌فرماید ما تو را رحمتی برای جهانیان فرستادیم. رحمت پیامبر(ص) نه تنها برای دوستان و انسان‌ها، بلکه برای همه مخلوقات بود. اگر تاریخ زندگی آن حضرت را بررسی کنیم، می‌بینیم که با وجود شکنجه‌ها و آزارهایی که در ابتدای اسلام به ایشان و یارانشان وارد شد، در هنگام پیروزی و فتح مکه با بزرگ‌ترین دشمنان خود نیز با رحمت و بزرگواری برخورد کردند.
وی افزود:نمونه روشن آن، برخورد پیامبر(ص) با ابوسفیان بود که با وجود دشمنی‌های بسیار، نه تنها مورد بخشش قرار گرفت بلکه پیامبر(ص) فرمود، هر کس به خانه او پناه ببرد در امان است. حتی همسر ابوسفیان، هند که در جنگ احد با کینه‌ای شدید عموی پیامبر حضرت حمزه(ع) را به شهادت رسانده و حتی جسد ایشان را مثله کرده بود، پس از پیروزی پیامبر مورد عفو قرار گرفت.
رئیس شورای عالی مجمع تقریب ادامه داد:این بزرگواری‌ها در تاریخ بشریت کم‌نظیر یا بی‌نظیراست.پیامبر(ص) حتی نسبت به اسیران نیز کرامت انسانی را رعایت می‌کردند؛ این رفتارها نشان‌دهنده عمق انسانیت و رحمت پیامبر است.
مولوی اسحاق مدنی در بخش دیگری از سخنان خود به رحمت پیامبر(ص) نسبت به حیوانات نیز اشاره کرد و گفت: ایشان ظلم به حیوانات را نهی می‌کردند و حتی کسی که گربه‌ای را حبس کرده و باعث مرگش شده بود، مستحق عذاب الهی دانستند. این نشان می‌دهد که رحمت پیامبر(ص) شامل همه موجودات بوده است.
وی در ادامه افزود: امروز امت اسلامی باید به همان سیره بازگردد. در حالی که پیامبر(ص) حتی دشمنان خونی خود را مورد بخشش قرار دادند، امروز مسلمانان با ظلم صهیونیست‌ها و غصب سرزمین‌ها و قتل‌عام مردم بی‌گناه فلسطین مواجه هستند. اگر امت اسلامی به قرآن، اسلام واقعی و وحدت بازگردد، عزت و سروری خود را دوباره به دست خواهد آورد.
مولوی اسحاق مدنی در پایان اظهار داشت: اسلام، رحمت و نجات برای بشریت است و اگر مسلمانان همچون گذشته به سیره پیامبر(ص) عمل کنند، از ذلت کنونی رهایی یافته و دوباره به جایگاه شایسته خود بازخواهند گشت.
